bir çocuk vardı sıkılmış , hayatı yıkılmış
kitapları yakılmış yazında dahi kış
-ailesiz-
cümlelere sığdırmış senelerce derdini
evinde dahi yabancıymış aynadaki kendimi
inanmak istemezmiş gazetelerde yazılan yalanlara
ama herkes doğru sanmış
o da inanmak zorunda ya
şartlamış salakça doğrular ve baskılar sona
hazırlamış bavulu çıkıp evinden düşmüş yola
tüm insanlar yabaniymiş dişlerinde boya
kızıl kan gibiymiş hertarafta oyunlar ve foya
deymiş böyle olmaz terk edilmiş bir zombi diyarında
dün de aynı bugin de bence aynı olur yarın da
garda bekleşen bir kalabalık şehit cenazesi
karda eriyen kardan adamı yıkmış kader çetesi
bir sabahı olsun istemiş temiz güneşli kuş sesi
gelmemiş ki baharı baharın annesinden kaçar gibi
ne var ki aslında çok basit olmaktan
hep kasıp bulmaktan , rap yazıp durmaktan
çok sıkıldım , kaderim al beni kucağına salla ninnilerle
ne var ki aslında çok basit olmaktan
hep kasıp bulmaktan rap yazıp durmaktan
çok sıkıldım , hikayem anlat beni tüm gerçeğinle
gişede gülmeyen bir memur demiş ki oğlum 40 lira
bu çocuk abim demiş benim cüzdan evde kaldı ya
vermezmisin bir seferlik amca bir bilet
gülünce amca anlamış çocuk bu hayat harbi kapkara
aslında herkes kadar normalmiş arzuları beklentileri
istediği sevmek sevilmekmiş sorarsan bir de elma şekeribir küçük asker oyuncağı varmış ama sevmezmiş harb etmeyi
hayallerinde var olan bisikletsin de patlak tekeri
dönmüş evine hayli geç vakit rüyada aile
aile yani anne kardeşler falan baba yokmuş yine
dönmüş odası cehennem ya , sönmüş ışığı uyurkenbir rüya görmüş anası mezarı başında öyle ağlarken
gerçek sanmış rüyasını ertesi sabah bir ruh
gezmiş evde tek başına geçen günler güruh
böyle kahvaltıda üç tabak var sofrada anne iki kardeş
ama o yok çünkü harbiden ölmüş
anla tüm cihana sulh !
ne var ki aslında çok basit olmaktan
hep kasıp bulmaktan , rap yazıp durmaktan
çok sıkıldım , kaderim al beni kucağına salla ninnilerle
ne var ki aslında çok basit olmaktan
hep kasıp bulmaktan rap yazıp durmaktan
çok sıkıldım , hikayem anlat beni tüm gerçeğinle